Jedna z tez tej książki głosi, że przywiązywanie pewnej wagi do własnego publicznego wizerunku wcale nie dowodzi braku poczucia bezpieczeństwa, próżności czy powierzchowności; przeciwnie, jest warunkiem sprawnych i udanych interakcji społecznych. Przebieg interakcji społecznej w dużym stopniu zależy od wrażenia, jakie jej uczestnicy wywierają na sobie nawzajem. Dlatego też doszłoby do poważnych zgrzytów, gdyby ludzie nie starali się być postrzegani w sposób, który ułatwi im osiągnięcie celów. I rzeczywiście: osoby, które nie dbają o robienie dobrego wrażenia, z reguły podlegają krytyce i ostracyzmowi. Otoczenie ocenia je jako grubiańskie, nieuprzejme, niewychowane, prostackie, a nawet zaburzone psychicznie.

Mark Leary - Wywieranie wrażenia na innych. O sztuce autoprezentacji

Najbardziej interesującą taktyką obronną jest samoutrudnianie, czyli angażowanie się w działania, które obniżają szanse sukcesu, ale zwalniają z osobistej odpowiedzialności za porażkę, a w dodatku nasilają osobistą chwałę w wypadku powodzenia. Przejawem strategicznego samoutrudniania może być uzależnienie się od alkoholu i narkotyków: X świetnie się zapowiadał jako poeta – niestety, popadł w alkoholizm i jego talent nie może się ujawnić (co może być lepszą opcją niż zdradzenie, że talentu jednak nie ma).

Bogdan Wojciszke - Psychologia społeczna

Wszyscy jesteśmy intuicyjnymi politykami starającymi się wywrzeć jak najlepsze wrażenie na naszych obserwatorach i zyskać ich uznanie. Obecność audytorium i sama świadomość konieczności wytłumaczenia własnych sądów i działań innym ludziom działa niczym czarodziejska różdżka – nasze decyzje stają się bardziej przemyślane i racjonalne, uzasadnione przesłankami i uwzględniające różne punkty widzenia, znikają natomiast rozmaite deformacje (takie jak efekt pierwszeństwa czy fundamentalny błąd atrybucji) i wydawanie sądów na podstawie uproszczonych heurystyk.

Bogdan Wojciszke - Psychologia społeczna

Motywy autoprezentacyjne przenikają niemal każdy aspekt naszego życia interpersonalnego.